Boos zijn op je moeder

Boos zijn op je moeder. Het leven kan wreed zijn, het leven kan je zo overweldigen met alles wat het je biedt in negativiteit, dat je het vertrouwen compleet kwijtraakt. Als het gaat om de mensen om je heen, die dichtbij staan en jou niet zien staan. Als je voor deze mensen altijd klaarstaat en je nooit een compliment krijgt, of nooit hoort dat ze blij zijn dat je er voor ze bent, dan komt er en moment dat je boos gaat worden.

Ze zoekt contact, op Paragnosten chat, omdat ze de weg kwijt is. En ze wil weten of haar toekomst minder zorgen zal gaan geven en minder negativiteit. Ze is klaar met de mensen om haar heen en met name haar moeder. Alles heeft ze voor haar over gehad en nog steeds, maar het lijkt wel of haar moeder haar niet ziet staan. Dat het gewoon is wat ze allemaal voor haar doet.

En ja, haar moeder maakt een hoop mee, en dat vindt mijn chatter sneu en zielig, alleen wanneer zal ze mij nu eens een keer een compliment gaan geven. Ze kan het naar iedereen toe doen, behalve naar mij. Wat is dit toch, het liefste zou ik alle banden met haar verbreken, maar dat kan ik niet over mijn hart verkrijgen.

Mijn hele leven heb ik dit gevoel al, dat ze mij niet mag. En al doe ik alles, het is ook nooit goed. De band die deze vrouw met haar moeder heeft, is nog steeds de band dat zij het kleine meisje is en haar moeder haar ouder is. Dit patroon is er in de jeugd ingeslopen, wat een hele logische is, dan ben je immers kind en moeder en zijn dit de juiste rollen.

Naarmate we ouder worden en volwassen, is het de taak van de moeder geweest jou te begeleiden naar de volwassenheid, zodat je je eigen leven op een fijne en volwassen manier kunt gaan invullen. Als de moeder zelf niet op een volwassen manier in het leven staat, kan ze jou als kind dat niet meegeven. Met gevolg dat je op volwassen leeftijd nog steeds in dezelfde rol zit, allebei, zoals die vroeger in je jeugd ook was.

De moeder die haar dochter nog steeds ziet als een klein kind en alles van haar kan verlangen en vragen. De volwassen vrouw die nog geen idee heeft wat een volwassen leeftijd inhoudt en braaf blijft doen, zoals ze het gewend is.

Dit gaat een keer mis. De dochter pikt het niet meer. Die ziet in eerste instantie helemaal niet wat ze doet, staat nog steeds in een stand van liefde en aandacht vragen, daarom heeft ze nog steeds alles voor haar moeder over. Maar begint zich hier wel tegen af te zetten, want ze begint in de gaten te krijgen, dat wat ze doet, als doodnormaal wordt beschouwd en ze er niets voor terugkrijgt.

Ze is boos op haar moeder, maar aan de andere kant ook niet. Want ja, ach haar moeder, ze is alleen en heeft hulp nodig. Ik kan haar toch niet aan haar lot overlaten! Dat kan ze wel, maar vanuit haar kindrol, die ze nog steeds plichtmatig vervult, ziet ze geen ruimte om iets te veranderen. Ze zoekt die ruimte nu in boosheid en zich afzetten tegen het gedrag van haar moeder. En ze hoopt zo dat haar moeder zal veranderen.

Dat gaat niet lukken, de verandering ligt bij de vrouw met wie ik chat op Paragnostenchat. Ik maak het haar duidelijk, door haar te vertellen in welke rol beiden nog zitten. Ze begint het te begrijpen en ze ziet nu zelf ook in dat als ze blijft doen wat ze altijd heeft gedaan, voor haar moeder klaarstaan, er niets zal veranderen.

Ik geef aan dat boos worden haar ook niet verder helpt. Wat haar wel zal gaan helpen is te gaan leren luisteren naar haar gevoel, en zo haar grenzen gaat bepalen en aangeven. Dan gaat haar leven een andere wending krijgen en haar moeder zal dat wel of niet accepteren. Maar dat is niet aan haar, dat is aan haar moeder, die hierdoor of ook op een volwassen manier in de wereld mag gaan staan of zich daar tegen blijft verzetten, met gevolg dat ze haar dochter kwijtraakt.

Medium Claire

Datum: 16-04-'19

Terug naar overzicht