De broek aan hebben

De broek aanhebben. De vrouw is een sterk persoon, sterker dan wie dan ook. Ook sterker dan een man. Sterk in deze duidt niet zozeer op fysieke krachten. Alhoewel zij deze ook bezit. Want ze baart immers de kinderen en daar komt een oerkracht bij kijken.

De broek aanhebben

Ze is sterk, omdat ze naast het krijgen van kinderen en ze opvoedt. Daarnaast zorgt dat het huishouden op rolletjes draait. Haar ouders ontzorgt. En naast al deze activiteiten die al meer dan een dagtaak zijn, ook nog een baan heeft. Hieruit blijkt nogmaals dat zij in dit huishouden degene is die alles soepel laat verlopen, met de broek altijd aan en laat zien wie de broek aanheeft.

De ene vrouw draait haar handen hier niet voor om. De ander zucht en kreunt onder de zware last en uiteraard allerlei gradaties er tussen in. In feite is het zo dat ze dus de broek aan heeft. Echter doorslaan in het zijn van degene die de broek aanheeft als vrouw. Komt de vrouw niet ten goede en ook haar partner en kinderen niet.

Voor alles geldt balans

Ook hiervoor geldt weer balans. Want al houdt een vrouw al deze ballen in de lucht, is ze 24 uur per dag paraat. Wat vaak ten koste gaat van zichzelf. Ze blijft sterk, en elke vrouw houdt in zekere zin het idee dat ze de broek aan heeft om alles voor elkaar te krijgen.

De broek aan hebben, moeten vrouwen wel, want wie regelt anders alle zaken? Wie zorgt anders dat alles op rolletjes loopt! Dat is wat er speelt in een hoofd van een vrouw die echt de broek aan heeft. Tegenwoordig is er in gezinnen al veel meer sprake van een taakverdeling, maar toch, als het erop aan komt, staat de vrouw des huizes, die vaak de broek figuurlijk aan heeft, haar mannetje.

Je mannetje staan als vrouw

En dat 'mannetje' heeft natuurlijk een broek aan. De term kent een negatieve lading. Het beeld dat wij er bij hebben gevormd, is dat van een vrouw met leiderschapstrekken, wat vaak als de broek aanhebben gezien wordt, die haar op haar tanden heeft. Maar ook de controle wil. En haar partner onder de duim heeft. Maar ze zorgt dat de kinderen niets tekortkomen, omdat ze de rol van degene met de broek aan op zich neemt.

Niemand mag iets tekortkomen

Nou, kinderen van een vrouw die echt de broek aan heeft komen vaak wel iets tekort. Namelijk liefde en zelfontplooiing. Immers er heerst in het gezin een strak stramien van regels en tijdstippen. Dit alles ten behoeve van de vrouw die de broek aan heeft. Want oh wee als hiervan wordt afgeweken, het huis is te klein. Dus iedereen in het gezin doet braaf wat degene vraagt die de broek aan heeft.

Doorgeslagen vrouw

Maar deze vrouw is doorgeslagen in het zorgen voor. Helaas heeft het zijn effect op de relatie, op de kinderen. Zodra de kinderen ouder worden gaat ze het lastig krijgen met haar kinderen. Ieder mens wil zijn vrijheid en ruimte innemen en hoe doe je dat als alles volgens de regels van de moeder is ingericht. Dan ga je liegen, dan word je daar letterlijk toe gedwongen. Want niemand wil zijn zoals een ander is en al helemaal niet dat jouw moeder voor jou nog alles bepaalt als je rond de 15 jaar bent, wat jij zou moeten doen, omdat ze altijd de broek aanheeft.

De vader des huizes

Dan hebben we het nog niet gehad over de vader des huizes. Ook deze man, moet, net als de kinderen het ontgelden in een gezin waar de vrouw degene is met de broek. In het begin heeft hij het allemaal nog niet zo in de gaten. Want hij vindt het wel fijn dat alles voor hem wordt geregeld. En doet braaf wat van hem wordt verwacht. Terwijl hij zich conformeert aan de regels, beseft hij te laat dat zijn vrijheid steeds verder wordt beperkt in een gezin met een vrouw die de broek aan heeft.

Toch komt er een moment, net als bij de kinderen dat hij onder het juk uit wil. Hij voelt zich gevangen in zijn eigen huis. Mag nergens aankomen, moet zich houden aan strenge regels. Zo komt hij niet verder, merkt hij, en verlangt naar meer vrijheid om ook eens zelf de broek aan te willen trekken.

Hierdoor komt hij tot de conclusie dat hij er is om het geld in het laatje te brengen. Maar verder niet mee hoeft te denken. En voelt dat hij als een klein kind wordt behandeld. Wat hij overigens zelf heeft toegelaten.

Want ja, als hij zijn klus vergeet, die hij als taak opgedragen heeft gekregen. Dan is degene met de broek aan er even om hem heel duidelijk te maken hoe dom hij wel niet is. En hoe hij zoiets nou kan vergeten. Ze heeft al zoveel op haar schouders. En denkt, je hoeft al niets te doen en wat je moet doen, vergeet je. Dit zijn vrouwen die altijd de broek aan hebben.

Is dit echt de praktijk?

Het klinkt heftig dit verhaal en wellicht denk je, komt dit nog voor dan? Ja, vaker dan je denkt en misschien niet zo zichtbaar. De gezinnen waarin de vrouw de broek aantrekt voor alles lijken perfect. Want voor de buitenwereld zijn dit de meest ideale gezinnen. Want alles gebeurt voor de buitenwereld. En dan, dan ineens klapt dit gezin uit elkaar.

Alles is zijn schuld

Want dan blijkt dat de vader een vriendin heeft. En de vrouw die de broek aan heeft snapt er niets van. Alles is weg, alles wat ze heeft opgebouwd maakt hij naar de knoppen, het is zijn schuld. Ze zal hem krijgen, ze zal alles krijgen, het huis, de kinderen, ze kleedt hem helemaal uit. Want ze heeft alle ziel en zaligheid voor hem over gehad. Hij moet dat maar eens gaan voelen. Haar zomaar te laten voor een ander, wat denkt ie wel!

Een vrouw vol met wrok

In de tussentijd zit de vrouw met de broek aan vol met haat en wrok. Ze blijft proberen haar imperium in stand te houden. Maar ze heeft niet in de gaten dat ze water naar de zee aan het dragen is. Deze vrouw heeft altijd de broek aan gehad, maar waar ging het mis? Dat weten vrouwen die de broek aanhebben helaas niet.

Zoveel mis in deze verbinding

Zowel de man als de vrouw hebben dit leed veroorzaakt. De man die zich in eerste instantie alles liet welgevallen, verdween steeds meer op de achtergrond en werd een kind in de relatie. De vrouw, die steeds meer en meer de regels ging bepalen, had continu de broek aan in deze relatie.

Geen balans in de relatie

Er is namelijk sprake van complete scheefgroei. Waardoor de relatie de toren van Pisa werd en wel moest gaan omvallen. Een relatie houdt alleen stand als er balans is. Balans in samen de kar trekken. Samen overleggen, de regels bepalen. Maar er ook samen er voor de kinderen zijn, soms de een een beetje meer dan de ander, en dan weer bijsturen. Als een vrouw in een gezin besluit om figuurlijk het hebben van de broek aan te tonen, vraagt ze letterlijk om ellende. De broek aanhebben is soms helemaal niet verkeerd. Maar wel als je er in doorslaat.