Een relatie is toch vanzelfsprekend

Een relatie hoort er bij, daarmee groeien we op en liefde is er om te delen. Als je als tiener er lang over doet om een relatie te krijgen, waarbij je even zou moeten stilstaan, bij het woord krijgen, dan kun je van je omgeving toch wel vragen verwachten, als: Waarom heb jij nog geen relatie? Wil het niet lukken in de liefde? Want iedereen gaat er vanuit dat een relatie als vanzelfsprekend is. Voor die tiener, kunnen zulke vragen erg lastig zijn, het kan de tiener nog onzekerder maken, dan die misschien al is. Maar het kan ook zo zijn dat de tiener nog niet een geschikte persoon is tegengekomen, weloverwogen in een relatie wil stappen en het dus rustig aan doet. Wat dat betreft zijn wij mensen soms snoeihard naar elkaar. En de tiener, die zou zich diep van binnen van alles kunnen gaan afvragen. Ligt het aan mij? Ben ik soms niet leuk genoeg? Nu hoor ik er niet bij, met alle gevolgen van dien.

Gelukkig leven we niet meer in een tijd waarin we, als we alleen door het leven gaan, daar nog op worden afgerekend, in ieder geval een stuk minder dan zo'n 20 jaar geleden. Ook na het verbreken van een relatie kan de buitenwereld hard zijn. Ze spreken je gewoon aan in de supermarkt en stellen vragen als: Wat hoor ik nu, jullie zijn uit elkaar? En hebben er vaak ook nog iets over te zeggen, als: Ach maar beter ook hé, jullie zagen er de laatste tijd niet bepaald gelukkig uit samen. Ze vullen de plaatjes voor je in en gaan compleet voorbij aan de impact die het voor jou met zich meebrengt.

Is een relatie echt wel zo vanzelfsprekend? Kijk eens naar het woord vanzelfsprekend. Het zegt in feite, dat een relatie er als vanzelf is. En het zegt ook iets over de relatie zelf. Als die er is, is het toch iets wat er gewoon is, als vanzelfsprekend! We worden dus opgevoed met een beeldvorming dat het hebben van een relatie als vanzelfsprekend is, maar ook in de relatie zelf wordt veelal uitgegaan van een vanzelfsprekendheid en zodra een relatie als vanzelfsprekend is, dan wordt het pittig. Pittig in de zin van, er wordt niet meer samen gebouwd aan de relatie. Zonder dat we het in de gaten hebben, sluipen irritaties bijna als vanzelf de relatie in. Dus zo vanzelfsprekend is een relatie dus niet.

Een relatie als vanzelfsprekend nemen houdt vaak geen stand en de cijfers van verbroken relaties liegen er ook niet om. Want wat er gebeurt er. We leven weliswaar samen in die relatie, maar gaan te veel ons eigen gang. Daar is op zich niets mis mee, maar wel als te veel je eigen gang uitmondt in vervreemden van elkaar. Als je in een relatie er vanuit gaat dat liefde voldoende is, dat is overigens wat ons wordt voorgeschoteld, kom je bedrogen uit. Aan een relatie moet je werken, omdat in feite niets vanzelfsprekend is. Bouwen om elkaar beter te leren kennen, bouwen aan vertrouwen, bouwen aan samen groeien. En dit is nog steeds niet als vanzelfsprekend helaas. We kunnen uiteraard ook bij elkaar blijven in een vanzelfsprekende relatie, maar of dat fijn aanvoelt, is de vraag.

Zo stap je rond je 20ste in een relatie, beiden werken snoeihard aan hun carrière, ook dit is vanzelfsprekend. Er wordt gedacht over het nemen van kinderen. Let op het woord gedacht, want er over denken, kent ook weer een bepaalde vanzelfsprekendheid in zich, dat is toch gewoon, dat hoort er toch bij! Nee, over kinderen moet worden nagedacht en dat is iets anders dat er over denken dat je kinderen neemt. Samen naar kijken of jullie er klaar voor zijn. Bespreekbaar maken of jullie dit samen aankunnen, zijn wij ons bewust welke impact het heeft op onszelf, op ons leven samen. Vaak wordt er alleen gekeken naar het financiële plaatje, of dat haalbaar is, de rest is wederom als vanzelfsprekend, want we hebben er een beeld bij dat het hebben van kinderen zo ongelooflijk leuk is. Dat dit het in de praktijk niet is, kom je achter als het kind er eenmaal is en geconfronteerd wordt met een enorme verantwoordelijkheid.

Langzaam aan sluipt de vanzelfsprekendheid in een relatie en rond hun 40ste zitten twee mensen bij elkaar, die elkaar niet kennen, niet hebben gebouwd, niet naar elkaar hebben aangegeven wat ze fijn vinden in de relatie, waar ze zich aan storen, want ook dat is niet vanzelfsprekend. Het beeld van een relatie is, verliefd, verloofd, getrouwd voor de eeuwigheid.

Het wordt tijd dat we op een andere manier naar een relatie, maar ook het “nemen” van kinderen op gaan kijken. Het niet meer zien als een vanzelfsprekendheid. Een relatie is hard werken, zo ook het “nemen” van kinderen. Werk je samen aan de relatie, dat gaat deze stromen als vanzelfsprekend, want liefde is niet zomaar iets, die moet je koesteren, die moet je de ander laten voelen, die moet jij voelen van die ander en bespreekbaar maken. Als je zo in een relatie staat, dan ben je je er van bewust dat er van jou iets wordt verwacht om de relatie als vanzelfsprekend een succes van te maken. Liefs Claire

Datum: 07-10-'18

Terug naar overzicht