Wat brengt accepteren?

Wat brengt accepteren? Het is een woord, net zoals veel andere woorden, accepteren. En toch, dit woord heeft wel heel veel kracht in zich. Zoveel kracht, dat als je het woord kunt begrijpen met je ziel, dan heb je de essentie van het leven hier te pakken.

Accepteren, het leven accepteren zoals het is. We denken dan al snel dat we alles toe moeten laten. Dat we naar een ander die onaardig is, ons belazert, niets moeten doen. We denken bij accepteren zo ongelooflijk veel, wat er niet mee wordt bedoeld. Of misschien wel mee wordt bedoeld, maar niet zoals het van toepassing is op wat accepteren is in het leven.

Accepteren zegt niet, laat alles gebeuren. Het zegt ook niet, laat alles gaan. Het zegt ook niet, laat alles toe. Accepteren zegt, ik accepteer de situatie. Ik accepteer wat er nu is, dat zegt het. Ik kan mij wel druk gaan maken over wat er niet is, althans nog niet, maar dan accepteer ik niet wat er is.

Er is dus een heel duidelijk verschil in wat je wel en niet kunt accepteren. Het is overgave, het geeft je kracht. Zodanige kracht, dat je de liefde voor jezelf gaat voelen. Vanuit die eigenliefde ga je als vanzelf accepteren, en zie je ineens ook heel helder dat het juist nodig is, te accepteren wat er is.

Ze zoekt contact op Paragnostenchat, ze heeft zichzelf al lange tijd geleden ontmoet, na veel zware lessen en nu, nu heeft ze een man ontmoet, die iets in haar zag. En haar op handen draagt, maar geen relatie met haar wilt. Hij geeft aan daar nog niet klaar voor te zijn. Ze besluit om die reden het contact stop te zetten, waarop hij aangeeft, dat heel jammer te vinden. Ach denkt ze, waarom ook niet. Het is een hele leuke lieve man en hij geeft met zijn woorden aan, hij is er nu nog niet aan toe.

Ze maken afspraken om met elkaar om te gaan, geen fysiek contact. Het initiatief laat ze van zijn kant afkomen, soms hoort ze weken niets, ze accepteert, althans dat is wat ze denkt. Tot op een dag ze zich zo eenzaam voelt, zo boos is op zichzelf. Dat ze alles van hem verwijderd.

Aan het einde van de dag, heeft ze spijt en draait alles weer terug en dan zoekt ze contact. Je geeft altijd van die raken antwoorden als medium, zegt ze, je zet me weer op scherp. Kan ik iets aan je voorleggen.

Ze schetst de situatie en geeft aan waar ze met zichzelf staat. Ik accepteer het dat het er nu nog niet is, dat klopt, geef ik aan en toch accepteer je het niet. Je bent er met een dubbele agenda ingestapt, onbewust. Die dubbele agenda die komt nu aan het licht, als een mooi schouwspel word je met jezelf geconfronteerd.

Je bent het contact aangegaan met een reden, dat er ooit een keer een moment zou komen dat je inzet beloond zou worden. Dat als hij zover is, jij hem in je armen kan sluiten. Je hebt wat er nu is, niet volledig geaccepteerd en daardoor ben je jezelf aan het kwijtraken. Je spontaniteit, je enthousiasme. Ik zie het, geeft ze aan, ik wil mij ook niet opdringen. Niet het idee geven, dat ik hem wil.

Ongemerkt toch vastgeklampt aan een eindplaatje, niet accepteren wat er is. Hopen op een goede einduitkomst. Ze zag het in, was ook boos op zichzelf. Wees niet boos op jezelf, je bent mens, dit heb je nodig om met jezelf nog meer toe te groeien naar eigenliefde en daar hoort boos op jezelf zijn niet bij.

En ja, is het ook aan de ene kant niet heel begrijpelijk dat je ergens op wacht. Hij heeft het zelf aangegeven. Aan de andere kant, is het misschien nu de tijd om een gesprek aan te gaan, zo laat je jezelf zien, neem je ruimte in om voor jezelf te gaan staan. Ondanks dat we weten dat niets in het leven zeker is, mogen we best vragen stellen. Ik ben er uit, ik begrijp je boodschap. Ik voel dat mijn energie weer stroomt, mijn spontaniteit weer terug is.

Accepteren brengt rust, leven in het nu en loslaten van wat er in de toekomst eventueel staat te gebeuren.

Medium Claire
 

---

Datum: 31-05-'19

Terug naar overzicht