Beschermingsmechanismen in onze kindertijd

Beschermingsmechanismen in onze kindertijd. De beschermingsmechanismen die je als kind nodig had om te overleven, kunnen je dwars blijven zitten. Jouw ouders hebben de taak er voor zorgen dat je je veilig voelt. Die veiligheid zorgt er namelijk voor dat je je vrij voelt het leven zonder angst en zorgen tegemoet te treden.

Eerste levensjaren zijn cruciaal

In je eerste levensjaren leg je hiervoor de basis. Als deze basis niet goed wordt gevormd, ga je als kind beschermingsmechanismen inbouwen, onbewust. Je zorgt er voor dat je wegduikt in situaties die niet veilig voelen.

Je ouders die telkens ruzie maken, daarvan weet je op een gegeven moment als kind dat je de volle laag gaat krijgen. Wegduiken was je beschermingsmechanisme.  Bang dat jij van je ouders de volle lading zou krijgen.  Als kind heb je heel snel door wat wel en niet goed is. Weet je ook hoe jij jezelf moet beschermen tegen onheil, of iets wat nadert. Dit noemen we beschermingsmechanismen inbouwen om te overleven.

Je begrijpt nu dat als je als kind jezelf tegen onheil, straf of woede uitvallen hebt moeten beschermen., Dit je later voor de voeten kan en zal gaan lopen. Deze beschermingsmechanismen blijven je dwarszitten.

Als kind geleerd weg te duiken

Als je als kind vroeger wegdook, doe je dat als volwassen persoon nog steeds. Werd je als kind gestraft en mocht je niet uitleggen wat er echt aan de hand was. Doe je dat als volwassen persoon nog steeds. Je laat je partner toe, jou te kleineren. Dit is immers wat je kent van vroeger. Je loopt weg, als iemand iets onaardigs zegt of over gevoelens wilt praten. Als een bescherming net zoals vroeger, want toen werd er ook niet over gepraat. Beschermingsmechanismen in onze kindertijd zijn als kind al niet aangenaam. Laat staan als we volwassen zijn.

Niet naar je geluisterd als kind

Als je als kind je hart wilde luchten en je vader of moeder wilde zeggen dat je onterecht werd gestraft, werd er geen gehoor gegeven. Dus waarom zou je dat nog doen nu? Er wordt toch niet naar je geluisterd. Weest de wijste kreeg je stilzwijgend mee . Toen mocht je niets zeggen, dan zeg je nu ook niets. Zo werkt het.

Allemaal overlevingsmechanismen die we meenemen vanuit onze jeugd en op latere leeftijd ons dwars kunnen zitten. Dat we hierom ook relationeel in de knoei komen, is duidelijk. Niet geleerd dat je ook belangrijk bent en voor jezelf op te mogen komen. ook niet geleerd je zegje te mogen doen. Wat je wel hebt geleerd, je mond te houden.

Ieder mens heeft recht op een liefdevolle relatie met zichzelf

Ieder mens heeft recht op een liefdevolle relatie en die begint bij jezelf. Liefdevol naar jezelf zijn daarmee zul je jezelf moeten verlossen van je overlevingsmechanismen uit je jeugd. Gelukkig kun je dat heel goed samen doen met een medium of paragnost op Paragnostenchat. Hier vind je de betere mediums en de betere paragnosten die in staat zijn jou te verlossen van trauma's uit je jeugd.

Trauma in je jeugd ontstaan door een onveilige thuisbasis

Door het vasthouden aan overlevingsmechanismen een trauma opgelopen, is zeker. Dat trauma verwerken, inzien, doorhebben en veranderen is een hele zware klus. Maar het kan wel. Je kunt jezelf verlossen van je eigen overlevingsmechanismen. Hiervoor zijn een aantal stappen die je dient te zetten. 

1. De eerste stap is het inzien en dat zie je in na het lezen van dit blog.
2. De volgende stap is een consulent vinden waarmee het klikt op Paragnostenchat.
3. De derde stap is aan de slag er mee durven gaan. Deze stap is pittig en komt er op neer lef en durf te gaan krijgen voor jezelf op te durven gaan komen. Niet meer weg te duiken. Een ander niet meer als een gevaar zien of een meerdere. Daarvoor moet jij leren je gelijkwaardig op te gaan stellen en dat kan heel goed met een online medium of een online paragnost.

Onderken je overlevingsmechanismen en ga er echts iets aan doen. Hierdoor zorg je er voor dat je leven een stuk vrijer, aangenamer, en gelukkiger wordt. Beschermingsmechanismen in onze kindertijd, als we ze niet aanpakken, verpesten ze onze volwassentijd.